Сучасныя ўмовы дзейнасці устаноў адукацыі прапануюць узаемадзеянне з сям’ёй
на адно з вядучых месц.
Бацькі – асноўныя сацыяльныя заказчыкі дашкольнай установы адукацыі, таму
ўзаемадзеянне педагогаў з імі немагчыма без уліку інтарэсаў і запытаў сям’і.
Менавіта па гэтай прычыне шматлікія дашкольныя ўстановы адукацыі, у тым ліку і
наша, сёння арыентуюцца на пошук такіх форм і метадаў работы, якія дазваляюць
улічыць актуальныя патрэбы бацькоў, садзейнічаюць фарміраванню актыўнай
бацькоўскай пазіцыі.
Сёння ўжо недастаткова аднойчы атрымаць адукацыю і працаваць па спецыяльнасці. Каб захоўваць узровень кампетэнтнасці, неабходна ўвесь час чаму-небудзь вучыцца, займацца самаадукацыяй на працягу ўсяго жыцця. Бесперапыннае адукацыя становіцца патрэбай. Патрэба ў ведах пранікае ва ўсе сферы жыцця — прафесійную, сямейную, грамадскую, асабістую і інш. Сацыяльная пісьменнасць — важны феномен свядомасці.
Сёння ўжо недастаткова аднойчы атрымаць адукацыю і працаваць па спецыяльнасці. Каб захоўваць узровень кампетэнтнасці, неабходна ўвесь час чаму-небудзь вучыцца, займацца самаадукацыяй на працягу ўсяго жыцця. Бесперапыннае адукацыя становіцца патрэбай. Патрэба ў ведах пранікае ва ўсе сферы жыцця — прафесійную, сямейную, грамадскую, асабістую і інш. Сацыяльная пісьменнасць — важны феномен свядомасці.
Сучасная сям'я мае патрэбу ў
разнастайных ведах: медыцынскіх, педагагічных, псіхалагічных, і інш. Большасць бацькоў традыцыйна давяраюць свайму
жыццёваму вопыту, які абапіраецца на вопыт іх уласных бацькоў. І нярэдка ўзнікненне ў сям'і задач, якіх не было ў іх бацькоўскай
сям'і, прыводзіць да сямейнай дысгармоніі: няма прыкладаў таго, як вырашаць праблему. Адчуванне не плацежаздольнасці
(у любой сферы быцця) хваравіта для большасці людзей. У гэтым выпадку
бесперапынная адукацыя дарослых выступае
фактарам сацыяльнай падтрымкі пісьменнасці і кампетэнтнасці. Праца з сям'ёй
павінна ўлічваць сучасныя падыходы да гэтай праблемы. Дзейнасць педагагічнага
калектыву дзіцячага сада не можа заставацца ў баку ад зменлівай сітуацыі ў
соцыуме.
Галоўная тэндэнцыя-навучаць
бацькоў самастойнаму
вырашэнню жыццёвых задач. Гэта мае
на ўвазе змены ў сістэме "выхавальнік-бацькі",
патрабуе намаганняў ад педагагічнага калектыву дашкольнай установы адукацыі. І
выхавальнік, і бацькі-дарослыя
людзі, якія маюць свае псіхалагічныя асаблівасці, ўзроставыя і індывідуальныя
рысы, свой жыццёвы вопыт і ўласнае бачанне праблем. Да таго часу, пакуль
даросламу хапае ведаў для паспяховага ўзаемадзеяння, сумненняў з нагоды гэтых ведаў у яго не ўзнікае. Дарослы
вучыцца, кіруючыся прагматычнымі матывамі. Новыя веды ўводзяць чалавека ў іншую
сацыяльную рэальнасць: дораць новае бачанне праблемы і свету. Ўздзеянне новых ведаў на асобу дарослага ідзе няпроста, патрабуе
ад яго крытычнай пераацэнкі ўласнага вопыту.
У сучасным свеце ўсё больш расце разуменне
сям'і як вызначальнай не толькі ў развіцці дзіцяці, але ў канчатковым выніку і ў развіцці
ўсяго грамадства. У сям'і падрастае дзіця.
У бацькоў з'яўляюцца першыя праблемы, звязаныя з выхаваннем і развіццём
дзіцяці. Становяцца актуальнымі многія праблемы: чаму трэба навучыць дзіця, як
з ім гуляць, як спраўляцца з яго капрызамі і непаслушэнствам. Узаемадзеянне дзіцяці з бацькамі з'яўляецца
першым вопытам ўзаемадзеяння з навакольным светам. Гэты вопыт замацоўваецца і
фармуліруя пэўныя мадэлі
паводзінаў з іншымі людзьмі, якія перадаюцца з пакалення ў пакаленне. Аднак, па
ўсеагульным прызнанні навукоўцаў-даследчыкаў, сацыяльны інстытут сям'і перажывае
сёння стан крызісу. Умовы нестабільнасці грамадства і сацыяльная напружанасць
расхіствае сям'ю, з прычыны чаго выхаваўчыя функцыі адсоўваюцца на другія і
трэція месцы, у той час як у дзіцячым садзе яны заўсёды на першым месцы.
Дзе
бацькам атрымаць адказы на ўсе пытанні, якія іх цікавяць? Кваліфікаваная псіхалагічная і
псіхатэрапеўтычная дапамога іншых структур аддалена ад месца жыхарства сям'і ці
не ўсім даступная ў фінансавым дачыненні. Такім цэнтрам павышэння педагагічнай
культуры маладых бацькоў можа стаць дашкольнае звяно ўстановы адукацыі. У дашкольнай установе
дзіця раўнапраўны член сацыяльнай групы, а ў сям'і – аб'ект любові,
ўсёдаравання; у дзіцячым садзе характар выхавання мэтанакіраваны, у сям'і – часта стыхійны, з
выкарыстаннем асобных сямейных традыцый. У гэтай непадобнасці закладзены
галоўны сэнс супрацоўніцтва і ўзаемадзеяння. Адсюль вынікае, што толькі ў
гарманічным узаемадапаўненні дзіцячы сад і сям'я змогуць стварыць умовы для
паўнавартаснага развіцця асобы дзіцяці, прызнаючы яго каштоўнасць, паважаючы
яго правы быць такім, які ён ёсць.
Як ні дзіўна, сур'ёзным умудроным дарослым людзям атрымоўваецца выправіць і
змяніць далёка не ўсё, што закладзена ў іх з дзяцінства, часам груз
недазволеных дзіцячых праблем мы нясем усё сваё жыццё.
Менавіта гэта паслужыла штуршком стварэння
Клуба "МАМ-кампанія" на базе нашай дашкольнай установы адукацыі,
дзякуючы якому створаны ўмовы для прафілактычнай падтрымкі і педагагічнага
суправаджэння дзяцей і бацькоў, якія спрыяюць мяккай адаптацыі, фарміраванню
станоўчага стаўлення да дашкольнай установы адукацыі, навыкам зносін з
дарослымі і аднагодкамі.
Праца
Клуба ў цэлым з'яўляецца крокам у
напрамку фарміравання педагагічнай культуры бацькоў. Традыцыйна педагагічная дапамога
сям'і аказваецца ў рамках індывідуальнай
кансультацыі. Новыя сацыяльна-эканамічныя ўмовы ў краіне, якія адлюстраваліся і на рабоце дашкольных устаноў, патрабуюць новых
падыходаў і метадаў работы з бацькамі. Клуб можна разглядаць як мадэль групавой
кансультатыўнай працы з бацькамі, часта больш эфектыўнай, чым індывідуальнае
кансультаванне. Многія бацькі дастаткова добра ўсведамляюць недахопы свайго
выхавання, але вельмі часта ім не хапае элементарнай педагагічнай пісьменнасці,
каб вырашыць свае праблемы.
Аналіз сямейных сітуацый у групе дапамагае
аднаму з бацькоў зірнуць на сябе збоку, "вачыма
іншых". Бацькі пачынаюць лепш разумець уласныя
стэрэатыпы выхавання, якія не з'яўляюцца вынікам асэнсаванага выбару
выхавальніка, а звычайна пераймаюцца або «па спадчыне», або з'яўляюцца вынікам атрыманых уяўленняў з сацыяльнага атачэння, сродкаў
масавай інфармацыі.
Групавыя эфекты даюць магчымасць зняць
адчуванне адзінасці і ўнікальнасці ўласных цяжкасцяў, дазваляюць атрымаць
зваротную сувязь і адчуванне падтрымкі і разумення з боку дашкольнай установы
адукацыі.
Гэта новая мадэль дашкольнай адукацыйнай
сістэмы-сумеснае з сям'ёй выхаванне дзяцей ва ўмовах дашкольнай установы
адукацыі, якая забяспечвае развіццё асобы дзіцяці і гарманічных адносін з ім
дарослых. Наша дашкольная ўстановы адукацыі вызначае сваёй мэтай не толькі
выхаванне і навучанне дзіцяці сіламі вопытных спецыялістаў, але і дапамогу,
падтрымку бацькоў у вырашэнні складаных педагагічных задач сацыялізацыі і
індывідуалізацыі дзіцяці.
Бацькі ўсведамляюць важнасць свайго ўплыву
на развіццё асобы дзіцяці, вучацца садзейнічаць яго гарманічнаму развіццю, актыўна
супрацоўнічаць з адукацыйнай установай, а педагогі і бацькі могуць
навучыцца лепш разумець адзін аднаго.
Комментариев нет:
Отправить комментарий